Zusje vermist

Schrijver: Sophie Mckenzie

Uitgever: de Fontein

Uitgavejaar: 2016

Samenvatting: Dit boek is een vervolg op 'Vermist' maar kan afzonderlijk gelezen worden. Lauren woont afwisselend bij haar adoptieouders in de VS en haar biologische ouders in de UK. Nu brengt ze haar vakanties door bij haar biologische ouders in een vakantiehuisje aan de zuidkust van Engeland. Tijdens haar ontvoering in de VS heeft ze verschrikkelijke situaties meegemaakt waaraan ze met haar schoolvriend Jam net kon ontsnappen. Sam, de biologische vader van Lauren, is net aan een hartstilstand gestorven en Annie, haar moeder, is door de gebeurtenissen nogal overbezorgd voor de zusjes, Lauren, Shelby en Madison. Op een ochtend gaan Lauren en Madison samen naar het strand. Door de zomerdrukte verliest Lauren haar zusje van acht uit het oog. Nu blijkt dat Madison ontvoerd is, want Lauren kreeg een berichtje op haar telefoon van Madison, dat ze de politie niet mag bellen en niet naar haar mag zoeken, anders zou Madison vermoord worden. Later krijgt ze nog een berichtje. Er staat in dat Lauren naar een ontmoetingsplaats moet komen, om daar het geld te wisselen voor Madison. Daar gaat iets fout, want Shelby had de politie gebeld. Daardoor zijn de ontvoerders snel weggegaan en konden ze Madison niet ruilen. Later krijgt ze nog een berichtje. Dit stond erin: 'Tennison-brug, Norbourne-Noord. Elf uur. Kom alleen. Geen politie.' Rik, de nieuwe vriend van Annie gaat samen met Jam, met Lauren mee. Om er zeker van te zijn dat er niks gebeurt. Als ze er is wordt ze gebeld. Lauren dacht dat het dezelfde ontvoerder was, als degene die haar had ontvoerd, Sonia Holtwood. Daarna zegt de ontvoerder via de telefoon waar ze naartoe moet lopen. Ze liepen naar een plek dat eruit zag als een privé-terrein. Toen ze aankwamen op de plek waar ze moesten zijn, waren er geen ontvoerders en hadden ze ook geen nieuwe berichten. Totdat er een wit busje aan kwam rijden en er een grote man uit kwam. Langzaamaan ruilde ze het geld met Madison, maar er kwam politie langs rijden. De ontvoerders gingen weer snel weg met Madison. 

Toen ze weer thuis kwamen, werd Lauren gebeld door de ontvoerders. Maar de prijs voor Madison werd verhoogd. Aan de telefoon werd gezegd dat hun biologische vader Sam, iets heel kostbaars had verborgen in hun oude appartement in Londen. Jam en Lauren gingen samen naar het appartement in Londen. Toen ze aankwamen zagen ze Shelby, zij werd ook gebeld door de ontvoerders. Na een tijdje zoeken had Lauren twee brieven gevonden. Op een brief stond Lauren en op de andere Shelby. Er stond in dat Sam geen kinderen kon krijgen en dat de vader van Lauren en Madison een Sperma-doneur was en niet wist dat ze echt bestond. In de brief van Shelby stond dat hun vader eigenlijk een hele rijke man was. Verder konden ze niks vinden. Lauren had de brieven verstopt en het niet tegen Shelby verteld. Toen ze terug thuis waren, vonden ze nog niet dat ze moeten opgeven. En dan komt Lauren erachter dat tijdens de ontvoering een jongen meegeholpen had, door te vragen of ze iemand heeft gezien die Cassie heette. Ze besloten naar de plek te gaan waar ze hem hadden gezien. Ze hadden de jongen gevonden. Uiteindelijk bleek dat hij zelf niks met de ontvoering te maken had, maar dat de ontvoerders het aan hem hadden gevraagd voor geld. 

Toen werd ze opeens gebeld door de ontvoerders. Ze zeiden dat ze ergens naartoe moest komen. Op de achtergrond van wat de ontvoerders zeiden hoorde ze hetzelfde liedje, als in het winkeltje waar ze waren. Ze dacht dus dat de ontvoerders waren. En gingen rond om hun heen alles bekijken. Ze gingen bij de strandhuisjes kijken. Er was één strandhuisje die er heel oud uitzag, met planken voor de ramen. Toen ze daar naar binnen gingen, was er een hele lange gang. Aan het einde van de gang hoorde ze stemmen en voetstappen. Lauren hoestte per ongeluk en toen rende ze weg uit het huisje. Maar Jam werd gevangen genomen. Shelby en Lauren gingen naar huis en vertelde het tegen Rik en Annie. Rik werd toen gebeld en ze moesten naar een nieuwe locatie komen. Met een vriend van Rik, Cooper trend gingen ze naar de plek. Naast plek waar ze hadden afgesproken was een park. Cooper trend kwam uit de auto en had een pistool en had al het geld gestolen. Lauren vluchtte in het park, ze zat daar stil totdat Rik naar haar toe kwam. En Rik met de andere ontvoerders ging praten alsof ze ze kenden. Toen wist ze dat Rik niet bij hun hoorde. Madison, Cooper trend, Jam en Shelby zaten hun eigen auto. Frank (een van de ontvoerders), ging niet naar het busje, maar ging eerst afrekenen met Cooper trend. Het witte busje reed weg.

Ze stapten uit de auto en na 2 minuten lopen stopten ze. De zak werd van Laurens hoofd gedaan en ze zag een steile klif met een woeste zee. Opeens wist ze wat ze gingen doen, ze gingen haar natuurlijk in de zee gooien want zij was de enige die wist wat er allemaal aan de hand was! Lauren deinsde achteruit en kon net wegrennen en de ontvoerders vertragen, toen ze omkeek zag ze dat een van de ontvoerders aan een richel hing. Ze rende verder en opeens zag ze Cooper die haar in een beweging op de grond drukte. Ze lag daar een tijdje op de grond en toen Cooper terug kwam waren de ontvoerders inclusief Rick in de zee, dood. Lauren werd naar een soort kelder gebracht waar Shelby, Jam en Madison waren. Na een tijdje daar te zijn kwam Cooper Trend naar hun toe, hij zei dat Lauren iets moest doen en dat het leven van de andere daar vanaf hing: Ze moest naar de vader van Shelby gaan en daar geld eisen. De vader van Shelby heet Simeon Duchovny. Cooper en Lauren waren aangekomen bij zijn huis en Lauren liep naar binnen. De man gaf niks om zijn dochter en wilde daarom ook geen geld geven, maar als Lauren geen geld kreeg gingen Jam, Shelby, Madison en Lauren zelf dood. Toen kwam ze op een idee: aan de muren hingen allerlei dure schilderijen. Ze pakte een pasje waarmee de deuren open konden van een bewaker, rukte twee dure schilderijen van de muur en rende terug naar Cooper. De schilderijen waren blijkbaar niet genoeg waard en ze werd naar een zee gebracht. Daar moest ze in een bootje zitten en werd ze uiteindelijk in de zee gegooid net als Madison en Jam. Na een tijdje zwemmen kwam ze aan op een strandje met een steile klif en zag Madison en Jam. Het begon vloed te worden en uiteindelijk was Lauren flauwgevallen en werden allemaal wakker in een ziekenhuisbed.

Toen ze thuis waren, werden ze via Annies telefoon gebeld, het was Shelby. Ze zei dat Cooper Trend wist dat iedereen nog leefde en dat hij onderweg was naar hun. Iedereen ging naar buiten, toen kregen ze nog een telefoontje van Shelby en ze zei dat ze bij Kantorencomplex Carter was, dat was toevallig maar een paar straten verderop, dus ze gingen daar naartoe met de auto. De verbinding met Shelby was verbroken alleen wel op pauze gezet, zodat ze niet het alarmnummer konden bellen. ze waren aangekomen bij het kantorencomplex. Madison en Annie bleven in de auto op Shelby wachten en Jam en Lauren gingen Shelby binnen zoeken. Ze doorzochten iedere kamer en bij de laatste zat Shelby, toen ze erin waren werd de deur achter hen op slot gedaan. Na een tijdje daar te zijn roken ze opeens rook van onder de deur. Het was nu allemaal duidelijk, Shelby moest Lauren en Jam naar hun lokken en dan zette Cooper Trend het Kantorencomplex in brand en dan zouden we levend verbranden en was er niemand meer over die bewijs had van zijn misdaden. De rook werd steeds erger, maar uiteindelijk kregen ze de deur open, ging Jam hulp halen en bleef Lauren bij  Shelby, die vast zat aan een rooster in de muur met een ketting. Lauren kreeg door dat ze het rooster van de muur kon trekken, en dat deed ze toen ook. Ze gingen naar een andere kamer waar een klein raampje was, en waar minder rook was. Na een tijdje was het vuur al wel heel dichtbij en toen hoorde ze een sirene! Het was de brandweer, die hun ging redden! de brandweer kwam met iets omhoog maar zij dat er alleen ruimte was voor 1 persoon, en dat betekende dat de andere in het brandende gebouw moest blijven. Shelby was haar hele leven al irritant en boos geweest tegen Lauren, maar nu was ze zo aardig. Shelby was al zo uitgeput en kon maar amper nog bewegen dus Lauren ging mee, met tranende ogen stapte ze op het ding. later werd ze weer wakker in het ziekenhuis. Laurens adoptie ouders waren er, volgens hun moest ze zich goed voorbereiden op haar examen en lag ze nu ver achter met leren. Het belangrijkste vonden ze dat ze geleerd had dat je niet alles alleen kunt doen.

Eigen mening:

Dit verhaal is spannend van het begin tot het einde. Als je dit verhaal zou lezen, weet je dat kinderen dit alles niet voor mekaar krijgen. Kinderen kunnen geen kilometers zwemmen nadat ze van een boot in zee gegooid worden of vastgeketend ontsnappen uit een brandende kamer ... Maar het is zo aangrijpend geschreven dat je terwijl je leest er niet bij stilstaat. Het verhaal sleept je mee met al zijn emoties en opeenvolging van gevaarlijke situaties. Een jeugdthriller voor alle leeftijden.

Boy 7

Toen ik mijn ogen opendeed, wist ik niets meer… Zelfs mijn eigen naam niet.

Schrijver: Mirjam Mous

Uitgever: Van Holkema en Warendorf

Uitgavejaar: 2009

Samenvatting: Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet wie hij is, hoe hij daar is terechtgekomen en wat hij daar doet. Vlakbij hem vindt hij een rugzak met daarin een mobiele telefoon. Als hij het alarmnummer wil intoetsen ziet hij dat hij een voicemail bericht heeft ontvangen. Als hij het bericht afluistert hoort hij: 'Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie'. Hij weet één ding zeker, dat is zijn eigen stem.
De overige dingen die hij in de rugzak vindt zijn een flesje water, een lichtblauwe pyjama, een boxershort, een tandenborstel en een tube tandpasta. Er zit ook een rolletje bankbiljetten, een baseballcap, een foto van een of ander groot grijs gebouw en een bestellijst van de Pizza Hut in. Wat heeft hij hieraan? Wat moet hij doen? Hij kan het alarmnummer niet bellen. Daarom belt hij naar de telefoon waar vandaan zijn voicemailbericht is ingesproken, maar dit werkt niet. Dan maar het nummer op de lijst van de Pizza Hut proberen. Ook dit levert niets op.
Hij hoort een auto aankomen en mag meeliften met een vrouw die Lara heet. Hij vertelt maar dat hij hier is afgezet en dat hij op zoek is naar zijn ouders, en dat de rest een lang verhaal is. Als Lara vraagt hoe hij heet, kijkt hij naar een merkje op zijn tas waarop staat: Boy 7. 'Boy Seven', zegt hij.
Ze gaan op weg naar Branding, naar een Bed en Breakfast van Lara’s tante, tante Bobbie. Hij huurt er een kamer en neemt een douche. Als hij in de spiegel kijkt, schrikt hij zich een ongeluk. Hij herkent zichzelf helemaal niet, maar toch heeft hij iets vertrouwds. Wie hij nou echt is en waar hij vandaan komt moet hij nog uitzoeken.
De volgende dag gaat hij op onderzoek uit. Hij mag met Lara meerijden in de vrachtwagen naar Flatstaff. Lara moet daar iets afleveren, en hij kan daar mooi zijn zoektocht beginnen. Op de bestellijst van de Pizza Hut vond hij namelijk een adres in Flatstaff. Eenmaal in de Pizza Hut wordt hij opeens herkend door een serveerster. Ze zegt dat ze hem en Lara hier al vaker heeft gezien, maar volgens Lara heeft ze zich gewoon vergist.

Een dag later vindt hij nog iets in het zij vakje van zijn tas: een sleutel. Na zonder succes alle banken in Flatstaff langs te zijn geweest met Lara (met de smoes dat zijn ouders waar hij zogenaamd naar op zoek is, de sleutel hadden achtergelaten), komt hij er opeens achter dat dit een sleuteltje van een kluisje bij een bowlingbaan kan zijn. Hij vergelijkt het nummer van waaruit hij het voicemailbericht had ingesproken met die van een bowlingbaan en het klopt. De volgende ochtend gaat hij er met Lara heen. Hij zoekt het juiste kluisje op en: BINGO! Er zit wat in! Een notebook en een USB-stick. Even denkt hij dat Lara de USB-stick in haar zak laat glijden, maar de USB-stick is er nog gewoon. Even later op zijn kamer opent hij eerst het notebook. En daarin staat informatie die van alles duidelijk maakt. Het wordt hem duidelijk dat zijn plan, wat dat dan ook mocht zijn, geslaagd is. Het hele raadsel van wie hij is en hoe hij op die kale vlakte terecht was gekomen, staat in het notebook. Het volgende is namelijk gebeurd in de periode voordat hij bijkwam op de kale, hete vlakte.

Hij bleek een hacker te zijn die verschillende cijfers van zichzelf had veranderd door in te breken in het computersysteem van school. Als straf is hij in een soort van inrichting opgenomen waar kinderen heen moeten die iets ergs hebben gedaan. In die inrichting, 'Coöperation X', worden de jongens Boys genoemd. Hij dus Boy 7. Langzamerhand komt hij samen met zijn kamergenoot Louis erachter dat het niet hoort, wat er allemaal in het gebouw gebeurt. De andere Boys worden plotseling heel braaf en doen alles wat de ‘witpakken’ (zo noemen ze de mensen die daar werken) zeggen. Louis en hij weten een manier te vinden om ‘s nachts uit hun kamer te komen, zo ontdekken ze een heleboel dingen die er gedaan worden met de Boys.

Elke boy word op een nacht uit zijn cel gehaald en hij ondergaat dan een soort van operatie waarbij er een chip wordt geplaatst. Die chip zorgt ervoor dat je alles doet wat de 'witpakken' zeggen en dat je alles van een bepaalde periode vergeet. Uiteindelijk gebeurt die operatie ook bij Louis en hem, maar doordat ze alles opschreven in het stiekem meegesmokkeld notebook, weet hij nu wat er werkelijk is gebeurd. De 'witpakken' hersenspoelen niet alleen de Boys, ze laten ze ook illegale opdrachten uitvoeren. Na de opdracht drukken ze op een knopje en is de jongen alles weer vergeten. Maar Louis en hij zijn daar achter gekomen doordat ze bij zo’n opdracht een camera in hun zak stopten, zodat ze achteraf konden zien wat er was gebeurd. Ze wisten dat ze van die plek weg moesten.

De eerste keer ontsnappen lukt niet, maar de tweede keer weet Sam het notebook en de stick met informatie tijdens een uitstapje bowlen met de 'witpakken', naar buiten te brengen. Op dit punt stopt het verhaal in het notebook.
Eenmaal klaar met lezen, komen Lara en een andere man genaamd Jones, de kamer binnen. Hij stelt hun allerlei vragen. Het blijkt dus dat Lara ook in het complot zit. Ze had echt de USB-stick in haar zak laten glijden, en ze was dus wel eerder met Sam in de Pizza Hut geweest. Maar Sam was zo slim geweest om op het moment dat hij de stick en het notebook ging opbergen, de echte stick met belangrijke informatie in het notebook op te bergen. Maar als hij aan het praten is met Lara, pakt Jones zijn mobieltje en stuurt een signaal naar het grijze gebouw waar alle boys zitten, dat het over 90 minuten wordt opgeblazen.

Sam komt meteen in actie en rijdt naar het grijze gebouw. Hij wordt achternagezeten, maar weet ze af te schudden door de chip uit zijn nek weg te snijden. Vanaf dat moment weet hij alles weer. Niet alleen de geschreven dingen in het notebook, maar ook wat voor een goede band hij had met Louis, en hoe hij probeerde te ontsnappen. Hij werd ingehaald, maar omdat de 'witpakken' weten dat hij iets naar buiten had gebracht lieten ze hem dus achter op die hete, kale grasvlakte. Zo konden ze hem volgen en kijken waar hij die USB-stick en het notebook had verstopt. Voordat ze hem daar achterlieten wisten ze zijn hele geheugen.
Hij gooit de chip op een auto en de achtervolgers gaan achter die auto aan in plaats van achter hem. Eenmaal bij het gebouw aangekomen ontploft het. Hij schreeuwt voor help en valt flauw. Maar als hij bijkomt ziet hij de andere Boys om zich heen. Hij is dolgelukkig dat iedereen nog leeft. Er was een bommelding en het gebouw was een uur geleden al ontruimd. Eenmaal in het ziekenhuis wordt bij iedereen de chip weggehaald, de leden van de 'Coöperation' worden opgepakt en Sam ziet zijn familie weer. Alles komt weer goed.

Eigen mening:

Dit boek vond ik eigenlijk heel leuk om te lezen, niet zoals de meeste andere boeken. Dit komt omdat de spanning heel goed wordt opgebouwd door de schrijver. Je wilt steeds doorlezen, omdat je wilt weten wat er gebeurt en hoe het afloopt. Dit boek is in de 'ik vorm' geschreven, waardoor je heel goed kan meeleven met de hoofdpersoon. Ik vond het ook heel interessant dat je steeds nieuwe dingen ontdekt die de hoofdpersoon ook ontdekt, want boy 7 is natuurlijk zijn geheugen kwijt. Het boek was dus heel onvoorspelbaar omdat er soms opeens dingen gebeurden die je echt totaal niet had verwacht, maar daardoor werd het juist zo spannend.

Onder mijn huid

Schrijver: Marlies Slegers

Uitgever: Luitingh Sijthoff

Uitgavejaar: 2015

Samenvatting: Coco is al heel lang verliefd op Nick. Ze is dan ook over the moon als hij laat merken dat hij haar ook leuk vindt. Met Nick kan ze over van alles praten, ook over de moeizame relatie met haar vader. Dan vraagt hij of ze een naaktfoto van zichzelf stuurt. Coco aarzelt, maar doet het toch wanneer hij belooft alles meteen te verwijderen. Het gaat een tijdje goed, tot Coco erachter komt dat Nick screenshots van haar aan zijn vrienden heeft laten zien. Ze is woedend en maakt het uit. Niet lang daarna krijgt ze via een anonieme afzender een naaktfoto van zichzelf toegestuurd. Als ze niet binnen 24 uur een nieuwe stuurt, verzend anoniem de foto naar de hele school... Wie bedreigt haar? Is het Nick? Of iemand anders?

Eigen mening: 

Ik vond het een leuk boek om te lezen, want je kunt je heel goed voorstellen dat het in het echt gebeurd. Het was ook een heel spannend boek, want als je ongeveer op een kwart van het boek komt, wil je steeds weten hoe Coco al haar problemen gaat oplossen. Ook is het heel spannend, de gedachtes van de hoofdpersoon (Coco) heel goed in het boek worden verteld. Hierdoor kun je echt met Coco meeleven.

Ver weg

Schrijver: Milou van de Horst

Uitgever: Ploegsma

Uitgavejaar: 2010

Over de schrijver: 

Milou van der Horst is geboren op 17 juni 1992 in Capelle aan den IJssel. Als kind bedacht ze altijd al verhalen, waarin haar barbies de hoofdrol speelden. Maar ze heeft het schrijven pas echt ontdekt toen ze haar ervaringen met anorexia op papier wilde zetten. Daarvoor schreef ze hele dagboeken vol, en nooit kreeg ze er genoeg van. Milou vond het fijn om haar gedachten op papier te zetten. Toen het weer beter ging, besloot ze van haar ervaringen een verhaal te maken. Daaruit ontstond haar eerste boek: Mijn allerliefste vijand. Ze heeft aan dat eerste boek met heel veel plezier gewerkt, ook dankzij de hulp van schrijfster Mirjam Oldenhave. Na haar eerste boek is ze verder gegaan met schrijven. Niet alleen schrijven vindt ze leuk, Milou houdt ook van tekenen, lezen, in het bos zijn en sportief zijn. Ze vindt het fijn om hard te lopen en ze klimt ook af en toe. Ze studeert Gezondheid en Maatschappij aan de universiteit van Wageningen.

Samenvatting: 

Het boek gaat over een meisje genaamd Liona. Haar ouders willen graag emigreren naar Oostenrijk, maar als haar ouders besluiten om te gaan, heeft Liona het helemaal gehad. Hoezo wordt er niet met haar overlegd? Oostenrijk is leuk om op vakantie te gaan, maar om er nou te gaan wonen… Bovendien moet ze haar beste vriendin dan achterlaten. Uit protest gaat Liona in de schuur wonen. Maar uiteindelijk heeft ze geen keus; ze moet zich bij de beslissing van haar ouders neerleggen. En dat zet haar aan het denken: wil ze écht niet emigreren? Of is ze alleen maar bang voor de toekomst?

Eigen mening:

 Ik vind dit een heel interessant boek, want het kan eigenlijk allemaal waargebeurd zijn. Hierdoor kun je heel goed meeleven met de hoofdpersoon. Ik vind ook hoe de schrijfster dit verhaal heeft geschreven en hoe ze op het idee was gekomen heel interessant.

De zeven zussen

Schrijver: Lucinda Riley

Samenvatting:

Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst. Maia's verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de roerige jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?

Eigen mening: 

Ik vind dit een heel leuk boek om te lezen, want je hebt steeds het gevoel dat je door wilt lezen en wilt weten of Maia genoeg aanwijzingen vindt om haar achtergrond te ontrafelen. Ik vind het ook leuk dat er meerdere delen zijn van dit boek (dit is het eerste deel). Verder vind ik dat het boek heel interessant is, omdat je veel over de hoofdpersoon te weten komt.